آکادمی سلطنتی علوم سوئد جایزه نوبل را به فرانسوا انگلرت از بلژیک و پیتر هیگز، از بریتانیا به خاطر پژوهش مستقل‌شان در سال 1964 بر روی نظریه ذرات بنیادی اهدا کرد.
تحقیقات این دو نفر راه را برای کشف این ذره که تصور می‌شود توضیح‌دهنده چگونگی به دست آوردن جرم بوسیله سایر ذرات بنیادی است، در دو تجربه (به نام‌های CMS و ATLAS) در آزمایشگاه سرن در سال 2012 گشود.
به نوشته لایو ساینس در هفته‌های منتهی به اعلام نام برندگان جایزه نوبل فیزیک، انگلرت و هیگز از همان ابتدا به عنوان افراد مطلوب برای بردن این جایزه معتبر سال مطرح شدند.
میناکشی ناراین، استاد فیزیک در دانشگاه براون در پرویدنس ردآیلند می‌گوید این جایزه از دو فیزیکدان به خاطر کار راهگشای‌شان که آغازکننده چند دهه تلاش برای شکار ذره گریزپای بوسون هیگز بود، تقدیر می‌کند.
ناراین گه در جستجو برای ذره بوسون هیگز به عنوان عضوی از گروه پژوهشی CMS شرکت داشته است، می‌گوید: "این کشف یکی از دستاوردهای برجسته حوزه ما است."
در ژوئیه 2012 شواهد ذره جدیدی که تصور می‌شد بوسون هیگز باشد، بوسیله دو گروه پژوهشی جداگانه - CMS و ATLAS- در "برخورددهنده بزرگ هادرون" سرن، بزرگترین اتم‌شکن جهان، ارائه شد. این کشف بسیارستوده شده در ماه مارس گذشته تایید شد.
به گفته مایکل ترنر، رئیس "جامعه فیزیک آمریکا" (APS) کشف ذره بوسون هیگز آخرین قطعه گمشده در پازل "مدل استاندارد"، نظریه حاکم در فیزیک ذره‌ای، است.
او می‌گوید: "کشف این طبقه جدید ذرات بنیادی نه تنها یکی تکمیل‌کننده یکی از بزرگترین دستاوردهای علمی قرن گذشته - مدل استاندارد فیزیک ذره‌ای- است، بلکه پرسش‌های جدید را برمی‌انگیزد و تاثیراتی بر سایر حوزه‌های فیزیک از جمله زایش کیهان خواهد داشت."
انگلرت، هیگز و رابرت بروت ( که در سال 2011 درگذشت) در سال 1964 به طور مستقل مقالات‌شان در این باره را در جورنال Physical Review Letters جامعه فیزیک آمریکا منتشر کردند.
قوانین کمیته نوبل حکم می‌کند که این جایزه پس از مرگ افراد به آنها اهدا نمیشود، به این ترتیب نام بروت کنار گذاشته شد.
فیزیکدانان با تکمیل شدن فعلی مدل استاندارد به جستجوی رازهای باقیمانده در فراسوی حوزه مرئی جهان خواهند پرداخت، از جمله شناسایی نقش گرانش، جستجوی برای نشانه‌های ماده و انرژی تاریک اسرارآمیز، چیزی نامرئی که 96 درصد جهان ما را می‌سازد.
